کامله سحر روزنامه‌نگار ساکن تخار است، او در این رابطه به ناظران می‌گوید:

اینکه این زن دقیقاً به چه چیزی متهم شده نامشخص است. زمانی که ویدئو به شدت سر و صدا کرد خانواده و حتی زن قربانی از دادن جزییات خودداری می‌کردند تا از آبروی خود دفاع کنند و حتی مدعی شدند که یک سوءتفاهم بوده است. اما روزنامه‌نگارانی که با زن دیدار داشته‌اند به نقل از او می‌گویند که زن قربانی تهدید شده بود تا نه حرفی بزند و نه شکایت کند، اگر نه او را خواهند کشت. [زن قربانی هفتم فوریه در گفتگو با یک رسانه عنوان کرد که در نظر دارد این مسئله را پیگیری قضایی کند]

اما نکته‌ای که مهم است این است که این افرادی که در ویدئو دیده می‌شوند بر خلاف بسیاری که شاید با مسائل منطقه آشنایی ندارند، طالبان یا عضو گروه‌های تندروی اسلام‌گرا نیستند. یکی از افرادی که در ویدئو دیده می‌شود که عضو خانواده دختر نیز هست از افراد با نفوذ محلی است، او پیش‌تر عضو مجاهدین بوده و با در ابتدا با شوروی و بعد هم با طالبان جنگیده است. افرادی از این دست پولدار هستند و نفوذ سیاسی دارند در نتیجه مقامات محلی دوست ندارند با آنها در بیفتند.

اکثر افراد اما فقیر و با سطح سواد پایینی هستند که زنان را مایملک خود تصور می‌کنند.

این فرهنگ خشونت علیه زنان چیزی است که به مسئله‌ای رایج در افغانستان بدل شده است اما در منطقه ما مانند بسیاری از مناطق دورافتاده شمال اوضاع بدتر است و یکی از مهم‌ترین دلایل آن ازدواج‌های اجباری است.

مقامات محلی سالی یک یا دو بار جلسه‌هایی پیرامون حقوق زنان در مناطق شهری برگزار می‌کنند اما این مردمی که در روستاها زندگی می‌کنند اصلاً از برگزاری آن خبردار هم نمی‌شوند چه برسد به این که این برنامه‌ها بخواهد تغییری در آنها ایجاد کند.

بر اساس یک تحقیق که در سال ۲۰۱۴ از سوی سازمان ملل انجام شده است، ۸۷ درصد زنان افغانستان دست کم یک بار قربانی خشونت خانگی بوده‌اند.

با اینکه مقامات افغانستان اعلام کرده‌اند هفت نفر از جمله پدرشوهر، دایی و برادر این زن را که از عاملین این "دادگاه صحرایی"بوده‌اند را بازداشت کرده است اما، ناظر ما چندان در این رابطه خوش‌بین نیست:

پس از آنکه ویدئو به شدت سر و صدا به راه انداخت دولت مجبور به نشان دادن واکنش شد اما من چندان به اینکه افراد خاطی محاکمه شوند خوش‌بین نیستم.

خشونت علیه زنان غالباً بدون عاقبت است. یک، به این دلیل که قربانی‌ها در بیشتر موارد خود مایل به پیگرد قضایی نیستند، هیچ‌کس مایل نیست که "مایه بی‌آبرویی خانواده شود"

حتی اگر یک زن تلاش کند که شکایت کند از سو پلیس و مقامات جدی گرفته نمی‌شود. بسیاری از افراد قدرتمند محلی که به مردم به چشم رعیت خود نگاه می‌کنند از این افراد حمایت می‌کنند و نه پلیس و نه دیگر مقامات محلی انگیزه‌ای برای درافتادن با این افراد به "به خاطر یک زن"را ندارند.

. 

بر اساس یک تحقیق از سوی سازمان ملل، تنها ۵ درصد شکایت‌ها از سوی زنان در افغانستان به مرحله برگزاری دادگاه قضایی می‌رسد.