"دستور تخلیه در تاریخ ۱۴ ژوئیه گذشته به ما ابلاغ شد. طبق ابلاغیه تا ۷۲ ساعت فرصت داشتیم تا منطقه را ترک کنیم. ما حاضر به قبول این دستور نشدیم. منطقه ما امن است. ما سالیان سال است که قراردادهایی با قبایل یمنی که در آن سوی مرز زندگی می‌کنند برای عدم تجاوز به خاک محل زندگی خود داریم. حوثی‌ها به این قرارداد احترام می‌گذارند.

تخلیه طبق دستور امیر به امضای مسئول حفاظت مرزی الارادا رسیده است. این اسناد توسط ناظر ما ارسال شده است

در نهایت ما از تخلیه خودداری می‌کنیم مگر اینکه شخص پادشاه از ما بخواهد. ویدئوهای گرفته شده عزم ما را نشان می‌دهد. لحن سخن گفتن ساکنان با پلیس مرزی به سرعت تند شد چراکه دلایل خوبی داشتیم. آن‌ها به هر روشی می‌خواستند تا این تصمیم را به ما تحمیل کنند. آن روز، آنها جاده را بسته بودند و به ما اجازه نمی‌دادند به بازار برگردیم. گیر کرده بودیم. بعد از چند ساعت، آنها بار دیگر اجازه استفاده از جاده را به ساکنان منطقه دادند.

قبایل ما از راه کشاورزی زندگی می‌کنند و در نتيجه بيم آن می‌رود كه در صورت جدا شدن از زمين‌هايشان منبع درآمدی نداشته باشند. هیچ‌گونه غرامتی هم حتی به ما پیشنهاد نشده است. قبیله‌های همسایه که اخیرا قبول کردند تا خانه‌های خود را در عوض گرفتن غرامت ترک کنند هنوز چیزی دریافت نکرده‌اند.

اعضای قبیله آل زیدان مخصوصا خواستار خاتمه نقض حقوقشان توسط پلیس مرزی شده‌اند. آنها همچنین شکایتی را تنظیم کردند و از اینکه در زمین‌های خود مجاز به ساخت و ساز نیستند گلایه کرده‌اند.

ما با فرماندار جازان تماس گرفتیم اما او ما را تهدید کرد که با زور این تصمیم را اعمال می‌کند. این موضوع در زمانی اتفاق افتاده بود که به پلیس مرزی دستور داده شده بود تا این تصمیم را بدون تاخیر بیشتر اجرایی کنند.
رسانه‌های عربستان خیلی کم درباره تخلیه جمعیت روستاهای مرزی سخن می‌گویند. رسانه‌های خارجی مخصوصا یمنی درباره این موضوع گزارش‌هایی منتشر کرده‌اند و برخی از کنشگران سعودی هم در توییتر درباره این مشکل حرف می‌زنند.
این وضعیت در نقض حقوق ما جدید نیست. قبایل ما با قبایل یمنی که در آن سوی مرز زندگی می‌کنند ازدواج کرده‌اند. ما سالیان سال است که از انواع تبعیض‌ها رنج می‌بریم. دسترسی اندکی به خدمات داریم و در برنامه‌های سیاسی و اجتماعی به حاشیه رانده می‌شویم. مقامات سعودی به طور مرتب به دنبال فعالانی که با ایده‌ها و عقاید آنها در جنوب کشور مخالف هستند می‌گردند. نخستین کوچ‌های اجباری در سال ۲۰۰۹ اتفاق افتاد. جنگ علیه یمن در آن زمان هنوز شروع نشده بود. اما هم اکنون این "منطقه حائل" بهانه‌ای برای بیرون راندن ما است تا منطقه را آرام کنند.

ما بیش از ۸۰۰ نفر بودیم که این روستا را ترک کردیم. مقامات به ما قول پرداخت غرامت مالی را داده بودند و گفته بودند که به ما در جای دیگر از استان جازان مسکن می‌دهند. آن‌ها همچنین کمیسیون تشکیل دادند تا دارایی‌های ساکنان روستا را برآورد کنند.
حالا یک ماه است که روستای من و روستاهای کناری تخلیه شده‌اند و ما هنوز حتی یک قران هم دریافت نکرده‌ایم. بیشتر ساکنان این روستاها از دامداران و کشاورزان هستند. برخی از آنها مجبور به فروش دام‌های خود برای تامین نیازهایشان شدند.
خانواده‌ها به شهرهای نزدیک رفتند. هر کسی تا جایی که می‌توانست گلیم خود را از آب بیرون کشید. به خاطر اینکه تعداد افراد زیاد است، بیشتر خانواده‌ها بین خویشان خود در شهرهای مختلف تقسیم شده‌اند و از هم جدا افتاده‌اند. من اعتراضی به تصمیم مقامات ندارم اما متوجه نمی‌شوم چرا آنها برای ما خانه تهیه نمی‌کنند و یا چرا غرامت مالی ما را قبل از تخلیه این روستاها پرداخت نکردند."

در سال ۱۹۳۴، سه استان جازان، نجران و عسیر توسط عربستان سعودی از یمن ضمیمه خاک این کشور شد. قبایل که یمنی بودند در آن زمان خود را در آن سوی مرز می‌دیدند. برخی حتی تا ماه‌ها بین دو کشور سرگردان بودند. این وضعیت تنش‌هایی را میان مقامات سعودی و قبایلی که در نوار مرزی ساکن بودند ایجاد کرد.
این تنش‌ها مخصوصا باعث به حاشیه رانده شدن آنها و اجرا نشدن طرح‌های توسعه در این محدوده شد. قبایلی که اینجا زندگی می‌کنند اسماعیلی و شیعه هستند [البته استان جازان اغلب سنی هستند]. و مقامات عربستانی از همدستی و همکاری احتمالی آنها با حوثی ها در هراس هستند.