افغانستان: از زمان بازگشت برقع، زنان به تدریج از خیابان‌ها ناپدید شده‌اند

«زنانی که نه خیلی جوان هستند و نه خیلی پیر، باید طبق توصیه شرع، صورت خود را به جز چشم بپوشانند تا هنگام ملاقات با مردان نامحرم [که از اعضای نزدیک خانواده آن‌ها نیست[، از هرگونه تحریک جلوگیری کنند.» این فرمان در تاریخ 7 می جاری، از طریق پیام صوتی هیبت‌الله آخوندزاده، رهبر طالبان، ابلاغ شده است.

هنگامی که در جستجوی تصاویری از زندگی روزمره در کابل، هرات یا مزار شریف در شبکه‌های اجتماعی می‌گردیم، به نظر می‌رسد که این محدودیت اعمال شده است، به طوری که زنان زیادی در خیابان‌ها، بازارها، پارک‌ها غایب هستند.

آخوندزاده عواقب نقض این مصوبه را در 7 می 2022 تصریح کرده بود:

«ابتدا، زنی که با لباس غیراخلاقی در مکان عمومی ظاهر شود مجازات می‌شود، سپس شوهرش به مدت سه روز احضار و بازداشت می‌شود و اگر در بخش دولتی کار کند، از کار خود اخراج می‌شود.» در این فرمان آمده است که بهترین نوع پوشش برای زنان، چادری است، نوعی چادر تمام قد و متصل که پیش‌تر توسط طالبان در زمانی که آنها بین سال‌های 1996 تا 2001 قدرت داشتند، به زنان تحمیل شده بود.

اما در 10 می، زنان در خیابان‌های کابل تظاهرات کردند. آنها با پوشیدن چادرهای محافظه‌کارانه، سبک‌تر از آنچه در قانون جدید الزام شده است، شعار می‌دادند: «برقع حجاب ما نیست».

فضاهای عمومی از وجود زنان خالی می‌شود

لنا [نام مستعار]، یک دختر جوان افغان، تصمیم گرفته است برقع بپوشد تا بتواند همچنان به بیرون برود.

«از زمانی که طالبان اعلام کرده است، من چادری آبی می‌پوشم. پیش از این، مانند بسیاری از زنان جوان، مقنعه به سرم و کت بلند می‌پوشیدم. حالا اگر چادری نپوشم باید در خانه بمانم که خب چاره ای نیست. من می‌خواهم در خیابان‌ها و پارک‌ها قدم بزنم، می‌خواهم دوستانم را ببینم، شاید این آخرین فرصت برای تفریح ​​ما به عنوان زنان در افغانستان باشد.

اما مشخص است که از زمان صدور فرمان، من زنان کمتری را در بیرون می‌بینم. فضاهای عمومی از وجود زنان خالی می‌شود. تا زمانی که چادری بپوشی، طالبان برایت مشکلی درست نمی‌کند.

اما کوچکترین جزئیات می‌تواند باعث سردرد شود. چند روز پیش در یک پارک بودم. دختران نوجوانی بودند که بستنی می‌خوردند، که معلوم است با چادری امکان‌پذیر نیست... برخی از اعضای طالبان آمدند و از آنها خواستند که چادری خود را درست بپوشند. ابتدا سعی کردند به آن‌ها توجه‌ای نکنند، اما در نهایت موافقت کردند.

از سوی دیگر متوجه شدم که اعضای طالبان به اطراف خود نگاه می‌کنند، انگار از این که کسی این صحنه‌ها را ضبط کند می‌ترسند. در حالی که یکی از آن‌ها می‌خواست دخترها را بزند، دیگری به او می‌گفت: "نه، نه، یکی می‌تواند از صحنه فیلمبرداری کند و من نمی‌خواهم به مشکل بخورم." آ‌ن‌ها می‌خواهند به ظاهر خوب خود ادامه دهند تا تلاش‌های خود را برای به رسمیت شناخته شدن بین‌المللی قطع نکنند. اما من فکر می‌کنم آینده تاریک به نظر می‌رسد.»

طالبان از زمان بازگشتشان به قدرت در اواسط ماه اوت 2021، در تلاش برای به رسمیت شناخته شدن از سوی جامعه بین‌المللی، به‌ویژه کشورهای غربی هستند، کشورهایی که میلیون‌ها دلاری را که توسط دولت سابق افغانستان در بانک‌ها گذاشته شده است، مسدود کرده‌اند. کشورهای غربی همچنین در طول بیست سالی که دو رژیم طالبان قدرت را در اختیار داشتند، بزرگترین حامیان مالی این کشور بوده‌اند.

اگر به زنان اجازه تحصیل و کار می‌دادند، برقع می‌پوشیدم، اما نمی‌گذارند

زیبا [نام مستعار] یک فعال حقوق زنان در افغانستان است. او در یکی از شهرهای شمال کشور زندگی می‌کند.

«از زمانی که طالبان بر کشور مسلط شده است، من برقع می‌پوشم، حتی قبل از اینکه آن‌ها آن را اجباری کنند. این کار را از یک طرف برای امنیت خودم انجام دادم و از طرف دیگر این‌که به عنوان یک فعال شناخته نشوم. آن‌ها از نزدیک شدن به من باز می‌دارد.

واقعیت تلخ به عنوان یک فعال این است که بله، زنان جرأت کردند در 10 می 2022 در کابل تظاهرات کنند. اما زنان از روز اول پس از بازگشت طالبان، تظاهرات کردند ولی در نهایت چیزی تغییر نکرد. زنانی که می‌توانستند کشور را ترک کنند، ما در اینجا گیر کرده‌ایم، مستاصل، ناامید و روحمان مجروح و در هم شکسته است.

من از نظر شخصی قبول می‌کنم که برقع بپوشم اگر به زنان اجازه تحصیل و کار بدهند، اما نمی‌گذارند. ما اینجا دیگر انسان نیستیم. [مدرسه برای دختران بعد از 13 سال ممنوع است]

من زیاد بیرون نمی‌روم، در اصل مثل اکثر خانم‌هایی که حدس می‌زنم بیشتر در خانه می‌مانم. من می‌توانم تأیید کنم که زنان در خیابان‌های اینجا کمتر و کمتر می‌شوند. من فکر می‌کنم این نسل جوان است که بیشتر از دیگران از تسلیم شدن به قوانین، پوشیدن برقع و ماندن در خانه امتناع می‌کنند.

می‌ترسم اوضاع بدتر شود. من می‌ترسم که روزی طالبان به سادگی زنان را از بیرون رفتن منع کند. و ما کسی را نخواهیم داشت که به او مراجعه کنیم.»

ترس ناظر ما بی‌اساس نیست: هیبت‌الله آخوندزاده در 6 می 2022 به صراحت تصریح کرد که زنان «باید در خانه بمانند، مگر اینکه نیاز فوری وجود داشته باشد.»

به گفته موسسه جرج تاون، صلح و امنیت برای زنان، افغانستان پیش از سوریه و یمن بدترین کشور جهان برای زنان است.