در کنیا، پروتز پنبه‌ای رایگان برای نجات یافتگان از سرطان سینه بافته می‌شود

نانسی گیتویتو یک کنیایی ساکن سانفرانسیسکو، ایالات متحده آمریکا است. او در سال 2017 پس از مرگ مادرش در کنیا به دلیل سرطان سینه، سازمان غیردولتی "Limau Cancer Connection" را ایجاد کرد. لیمائو در زبان کیسواحیلی که یکی از زبان‌های رسمی کنیا به شمار می‌رود به معنای لیمو است. او این نام را برای NGO خود به دلیل ضرب‌المثلی کنیایی انتخاب کرد: «وقتی زندگی به شما لیمو می‌دهد، لیموناد درست کنید».

باید در مورد سرطان سینه صحبت کرد و در مورد این بیماری اطلاع‌رسانی کرد تا جان انسان‌ها حفظ شود

در سال 2016، مادرم به من گفت که در سینه چپش درد دارد. به او توصیه کردم که مشورت کند، اما او به من گفت که پیش از این مُسکن مصرف می‌کند. چند ماه بعد، درد شدت گرفت، بنابراین او در نهایت به دکتر مراجعه کرد. او به طور غیرمترقبه و هولناکی به او گفت که سرطان سینه دارد: گویی به مادرم گفته شده بود که محکوم به مرگ است. در کنیا، بسیاری از زنان به دلیل نحوه اطلاع‌رسانی اخبار بی درنگ امید خود را از دست می‌دهند…»

سپس مادرم ماستکتومی [برداشتن جزئی یا کامل یک سینه، یا هر دو، یادداشت سردبیر] انجام داد و درمان را دنبال کرد. اما او نمی‌خواست شیمی‌درمانی کند زیرا نمی‌خواست موهایش ریزش کند.

بعد از آن، برای او بسیار سخت بود: به عنوان مثال، او یک فروشگاه لوازم یک‌بار مصرف پلاستیکی داشت، اما مردم از خرید آنها منصرف شدند زیرا فکر می‌کردند آن‌ها نیز به سرطان سینه مبتلا خواهند شد.

سپس یک پروتز سینه سیلیکونی برای او از اینترنت خریدم، به قیمت 400 دلار. اما پروتز لیز خورد، سنگین بود و بر اثر گرما، سیلیکون ترکید، بنابراین ژل روی پوست جاری شد.

نانسی گیتویتو سپس به دنبال جایگزینی برای مادرش بود. اینگونه بود که او "Knitted Knockers" را کشف کرد، یک سازمان غیردولتی مستقر در ایالات متحده که پروتزهای نساجی سینه را بین زنانی که ماستکتومی کرده‌اند توزیع می‌کند. برخلاف پروتزهای سینه سنتی که از سیلیکون ساخته شده‌اند، این سینه‌های بافتنی را می‌توان به سرعت بعد از عمل پوشید و هزینه بسیار کمتری دارد.

نانسی گیتویتو ادامه می دهد:

فهمیدم که این سازمان غیردولتی در حال برگزاری کارگاهی در رواندا است تا به زنان نحوه بافتن پروتزهای نساجی سینه را آموزش دهد. سپس برای یکی از دوستان مادرم بلیط هواپیما خریدم تا او بتواند در آن شرکت کند. سپس، در کنیا، او به زنان در یک گروه دعاخوانی - که مادرم هم در میان آن‌ها حضور داشت - نحوه ساخت این پروتزها را نشان داد.

اما مادرم یک سال پس از تشخیص سرطان درگذشت. سپس مردم گفتند که او بر اثر "بیماری طولانی مدت" درگذشت. هیچ کس نگفت به خاطر سرطان است. با این حال، فکر می‌کنم لازم است در مورد آن صحبت شود و در مورد این بیماری اطلاع‌رسانی شود تا جان افراد حفظ شود. همچنین باید از این بیماری ابهام‌زدایی شود، به عنوان مثال توضیح دهید که با خریدن چیزی از زنی که بیماری را دارد آن را نخواهید گرفت! در مراسم تشییع جنازه مادرم، گفتم که او بر اثر سرطان سینه درگذشت، و من هم آن را در فیس‌بوک نوشتم.

 

«بیش از 300 زن در حال حاضر برای بافتن پروتز آموزش دیده‌اند»

 

پس از مرگ او، من به طور رسمی سازمان مردم‌نهاد “Limau Cancer Connection” را ایجاد کردم. من به "Likii Tender Hearts" یک سازمان غیردولتی در نانیوکی که به ویژه به افراد مبتلا به HIV (ایدز) کمک می‌کند مراجعه کردم. از این طریق به زنان آموزش بافتن پروتز سینه دادیم. اکنون دیگر گروه‌های زنان نیز در نایروبی، مومباسا، کیسومو، نیری و امبو این پروتزها را می‌سازند. بسیاری از آنها پیش‌تر خودشان سرطان سینه داشته‌اند. این زنان به طور مرتب سفر می‌کنند تا نحوه ساخت آن‌ها را به دیگران نشان دهند: در مجموع، بیش از 300 زن از قبل برای بافتن پروتز آموزش دیده‌اند.

 

ما پروتزها را به بیمارستان‌ها یا برای زنانی که با ما تماس گرفته‌اند می‌فرستیم. این محموله هزینه دارد، تولید پروتزها هم هزینه دارد که 10 دلار هزینه‌اش است، بنابراین از نظر مالی پیچیده است... من خیلی چیزها را از جیبم پرداخت کردم.

تاکنون حدود 200،000 پروتز اهدا کرده‌ایم. خانم‌هایی که آن‌ها را دریافت می‌کنند خوشحال هستند زیرا قابل شستشو و نرم هستند. این مهم است زیرا آنها در محلی از بدن قرار می‌گیرند که ماستکتومی انجام شده است، جایی که پوست بسیار حساس است. علاوه بر این، آن‌ها را می‌توان با هر سوتین (سینه‌بند) استفاده کرد و این به آن‌ها اجازه می‌دهد تا اعتماد به نفس خود را بازیابند. و همچنین، آن‌ها رایگان هستند، در حالی که فرم‌های سینه سیلیکونی 30 تا 500 دلار قیمت دارند. به همین دلیل است که زنان گاهی اوقات پس از عمل ماستکتومی، جوراب یا برگ کلم را در سوتین خود قرار می‌دهند.

 

"بیش‌تر مردم توانایی پرداخت ماموگرافی را ندارند"

 

در کنیا، هزینه غربال‌گری و درمان نیز مشکل‌ساز است. هزینه ماموگرافی (پستان‌نگاری) 20 تا 30 دلار است، بنابراین بیش‌تر مردم نمی‌توانند این معاینه را حتی با تاخیر انجام دهند و وقتی به آن‌ها گفته می‌شود که سرطان سینه دارند، خیلی‌ها از ابتدا به دلیل هزینه‌های گزاف آن برای عمل ماستکتومی یا درمان نمی‌روند: آن‌ها ترجیح می‌دهند بگذارند بمیرند و پول اندکی را که دارند به فرزندان‌شان بسپارند.

 

"بسیاری از مردان در صورت ابتلا همسرشان به سرطان سینه، او را رها می‌کنند"

 

با سازمان مردم‌نهاد “Limau Cancer Connection” نیز به دنبال اطلاع‌رسانی در مورد سرطان سینه هستیم. ما به مرتب سفر می‌کنیم تا با نقاشی به زنان نشان دهیم که علائم این بیماری چگونه است، زیرا اگر بتوانند آن‌ها را شناسایی کنند، می‌توان از آن‌ها مراقبت کرد و بسیاری از آن‌ها می توانند زنده بمانند.

 

علاوه بر این، در طول همه‌گیری، ویدیوهایی را در شبکه‌های اجتماعی منتشر کرده‌ایم تا علائم، نحوه انجام خودآزمایی پستان را توضیح دهیم... ما به دنبال این هستیم که هم زنان و هم مردان را مطلع کنیم، زیرا آن‌ها نیز ممکن است به سرطان سینه مبتلا شوند و بسیاری از آن‌ها همسر خود را رها می‌کنند. زمانی که سرطان یا ماستکتومی دارند. در کنیا، ننگ ناشی از سرطان سینه همچنان قوی است.

علاوه بر این، گروه‌های واتس‌اپ را داریم که در آن زنان مبتلا به سرطان سینه می‌توانند با یکدیگر گفت‌وگو کرده و یک‌دیگر را تشویق کنند. فکر می‌کنم اگر مادرم می‌توانست بیش‌تر در این مورد با زنان دیگر صحبت کند هنوز زنده بود…

در حال حاضر، نانسی گیتویتو همچنین مایل است کار آگاهی‌بخشی خود را روی جمعیت سیاه‌پوست در سانفرانسیسکو، در ایالات متحده متمرکز کند، زیرا آن‌ها کسانی هستند که بالاترین میزان مرگ و میر را برای سرطان سینه دارند